به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس،‌ حمید رسایی طی یادداشتی در واکنش به سخنان روحانی در جشنواره مطبوعات نوشت: بعد از سخنان مقام معظم رهبری و تذکرات صریح و روشنی که مراجع و علمای خبرگان رهبری دادند، توقع این بود که رئیس جمهور محترم از این فرصت جهت اصلاح امور استفاده کند اما نامه بدون روح وزیر ارشاد که جز ظاهر سازی و فرار به جلو چیز دیگری نبود و همچنین سخنان امروز رئیس جمهور، حکایت از این می کند که دولت محترم به دنبال برطرف کردن این دغدغه ها نیست بلکه بیشتر به دنبال پیدا کردن شریک جرم و توجیه جهت گیری های غلط خود است.

آقای روحانی در سخنان خود می گوید که اگر دهان ها بسته و قلم ها شکسته شود، اعتماد عمومی در جامعه از بین می رود. اولا قطعا این قاعده به صورت مطلق و کلی بر خلاف عقل و بر خلاف اصول دینی است بلکه اگر دهان ها و قلم هایی که در راستای تخریب اصول ملی و دینی یک ملت گام برمی دارد، بسته شود اعتماد عمومی در جامعه از کانال های درست و امین بیشتر می شود. بر هین اساس تأکیدات دینی متعددی بر برخورد با مروجان فساد فکری و فرهنگی وارد شده است.

ثانیا از جناب روحانی باید پرسید که آیا جز این است که در حال حاضر با دهان ها و قلم های منتقد دولت برخورد می شود؟ آیا جز این است که این دولت در همین چندماه فعالیت خود نشریه منتقد یالثارآت را توقیف و پرونده دو نشریه 9 دی و وطن امروز را به دلیل انتقادات از توافقنامه ژنو و فسادهای صورت گرفته در قرارداد کرسنت روانه دادگاه کرده است. مگر غیر از این است که توپخانه رسانه ای همسو با دولت با استفاده از ادبیات رئیس جمهور و مشاوران وی در تلاشند تا رسانه های منتقد را تندرو و بی ترمز معرفی کنند؟ مگر غیر از این است که از برخی نمایندگان مجلس و نویسندگان به دلیل انتقاداتشان از عملکرد دولت در توافق ژنو و سبد کالا شکایت کرده است.

همه این شکایت ها و فشارها به منتقدان دولت در همین چند ماه در حالی است که هیچگونه شکایت و پیگیری در این دولت نسبت به توهین کنندگان به مقدسات صورت نگرفته بلکه آنها زیر پر وبال این دولت خود را پنهان می کنند.

رئیس جمهور در سخنان خود در حالی از توهین به مقدسات گلایه و انتقاد می کند که حاضر نیست از لزوم برخورد با آنان سخن بگوید و این یعنی تنفس مصنوعی به رسانه هایی که توهین می کنند. به نظرم آقای روحانی باید به عاقبت دولت خاتمی توجه کند چرا که دقیقا این مراحل در دوره خاتمی و دولت اصلاحات عمل شد و نتیجه آن نه تنها عبور از خط قرمز های دینی و ملی در نشریات مورد حمایت دولت اصلاحات بود که حتی در سال های آخر، عبور از شخص خاتمی هم در دستور کار قرار گرفت.

آقای روحانی در سخنان خودش از گسترده بودن نهادهای فرهنگی و بودجه فرهنگی سخن می گوید. این نکته درست است و قطعا تذکرات رهبری شامل همه این نهادهاست اما کسی از آقای روحانی نخواسته تا در خصوص عملکرد دیگر دستگاه های فرهنگی جوابگو باشد بلکه ایشان باید پاسخگوی اختیارات و امکاناتی باشد که در اختیار دارد. ایشان توضیح دهد که آیا سیاست وزارت ارشاد در این هشت ما بر حمایت از جریان مؤمنانه و انقلابی کشور متمرکز شده است یا نه ؟ ایشان جواب دهد که آیا در حوزه فیلم، تئاتر، کتاب، مطبوعات و دیگر حوزه ها جهت گیری به سمت حمایت از این جریان است یا تمام تلاش دولت بر افراطی و بی ترمز بودن این جریان متمرکز شده است.

در حوزه مطبوعات وقتی اسنادی به دست کمیسیون اصل نود می رسد که حکایت از دستور وزیر ارشاد برای حمایت 7 میلیارد تومانی از بودجه غیردولتی به روزنامه دولتی ایران دارد، وقتی دیده می شود که یک پنچم یارانه نشریات استانی به دو نشریه ای تعلق می گیرد که متعلق به معاون مطبوعاتی ایشان است، آیا عدالتی که رییس جمهور ادعا می کند رعایت شده است؟

رئیس جمهور مشکل اصلی کشور را نبود اعتدال و وجود افراط و تفریط می داند اما نمی گوید که افراط و تفریط در چه رسانه هایی وجود دارد؟ آیا توهین به مقدسات افراط نیست؟ آیا بزک کردن خیانت های آمریکا و دشمنی های او در نگاه ملت ایران تفریط نیست؟ آیا این رسانه ها تمام قد در حمایت از دولت اعتدال قلم نمی زنند. آیا جز این است که تریبون های رسمی دولت دائما تلاش می کنند تا رسانه هایی که افشا کننده خط آمریکا دوستی در ایران هستند و در برابر تهدیدات دشمن، روحیه مقاومت را ترویج می کنند را افراطی و مسبب مشکلات کشور معرفی کنند.

آقای روحانی برخی از رسانه های کشور را دارای دژ پولادین معرفی می کنند و سئوال این است که کدام رسانه ها از چنین دژی برخوردارند. وقتی در رسانه ای به ولایت امیر المومنین توهین می شود و در شب عید غدیر در آن تشکیک می کند، وقتی رسانه ای حکم الهی قصاص را غیر انسانی می خواند، وقتی رسانه دیگری احکام الهی بانوان را زیر سئوال می برد و ده ها مورد دیگر و از سوی هیأت نظارت بر مطبوعات که ترکیب اصلی آن همسو با دولت است، برخوردی صورت نمی گیرد بلکه با جاخالی دادن تلاش می شود تا هزینه این برخورد به عهده دستگاه قضایی باشد، باید پرسید کدام رسانه از دژ پولادین برخوردار است؟

آقای روحانی از آزادی منتقدان و مخالفان این دولت و از دربند بودن دوستان و حامیان دولت سخن می گوید! آیا آقای روحانی فتنه گرانی که با حکم قضایی در بند هستند را حامی و دوست دولت خود می داند؟ آیا آقای روحانی معتقد است که روزنامه بهار، آسمان و قانون که ولایت معصوم را زیر سئوال برده، حکم الهی قصاص را غیر انسانی و احکام اسلام را تبعیض جنسیتی می داند را نشریات همراه و همسو با دولت می داند؟ اگر چنین است که باید برای این دولت اظهار تأسف کرد! علاوه بر این باید پرسید آیا جز این است که آقای روحانی منتقدان را بی سواد و کم سواد و نشریات منتقد را با شکایت، توقیف کرده یا روانه دادگاه می کند؟ واقعا چه جریانی دژپولادین دارد؟ آنها که به تعبیر رهبری انقلاب در مواقع طوفانی سینه سپر می کنند یا رسانه هایی که همصدا با بی بی سی و صدای آمریکا شبهه افکنی می کنند؟

رئیس جمهور محترم معتقد است که توقیف نشریات آخرین راه حل است. بعید به نظر می رسد که کسی از توقیف نشریات خوشحال شود اما سئوال این است که وقتی وزارت ارشاد و هیأت نظارت بر مطبوعات به وظیفه قانونی خود عمل نمی کند بلکه از خاطیان حمایت می کند آیا دستگاه قضایی باید دست روی دست بگذارد تا سربازان رسانه ای به دلیل این که ژست حمایت از دولت به خود گرفته اند، مقدسات دینی و ملی کشور را زیر سئوال ببرند؟ آیا روزنامه بهار که برای بار سوم توقیف شد، دست از شبهه افکنی خود برداشت؟ آیا جز این است که حتی توقیف آخرین راه حل نیست بلکه باید امتیاز برخی از نشریات را لغو کرد تا نه تنها دشمن احساس امنیت نکند بلکه هیچ رسانه ای به خود جرأت ندهد که به پایگاه مطالبات بیگانه تبدیل شود.

آقای روحانی معتقد است که اگر کسی به مقدسات توهین کرد باید با آن فرد برخورد شود نه با آن رسانه تا امنیت شغلی فعالان یک رسانه حفظ شود. اولا ایشان پاسخ دهد که پس چرا هیأت نظارت که ترکیب اصلی آن همسو با دولت است با نشریه یالثارآت به دلیل انتقاد از حرکت های نابجای دولت برخورد کرد و لثارآت توقیف شد؟ آیا فقط اشتغال رسانه هایی که به مقدسات توهین می کنند مهم است یا رسانه های دیگر هم باید از این نگاه مهرورزانه دولت بهره ببرند؟ ثانیا آیا وقتی رستورانی غذای فاسد تولید و توزیع می کند، وقتی داروخانه ای داروی فاسد تولید و توزیع می کند، فقط با متخلفان آن برخورد می شود یا برای ایجاد امنیت روانی، این مراکز متخلف نیز پلمب و در مواردی حتی پروانه فعالیت آن واحد صنفی نیز باطل می شود؟ چطور برای غذای جسم تا این حد حساسیت و سخت گیری پذیرفته است ولی در خصوص غذای روح باید تا این اندازه تسامح کرد؟ ثالثا چطور وقتی مسجدی برای مقابله با اسلام راستین بپا می شود، پیامبر اسلام مأمور به تخریب مسجد می شود نه تغییر عناصر و گردانندگان مسجد؟ و آیا وقتی برخی از رسانه ها ریشه های اعتقادی مردم ما را هدف گرفته اند، چرا دستگاه های نظارتی نباید ریشه آنها را هدف بگیرند؟

رئیس جمهور محترم اعلام می کند که اسامی مفسدان و ویژه خواران نباید در جیب رئیس جمهور باشد بلکه باید سر زبان خبرنگاران قرار گیرد! معلوم نیست منظور ایشان چیست؟ بله اگر مفسده ای یا ویژه خواریی در دادگاه ثابت شد، اسامی مفسدان نباید در جیب رئیس جمهور یا رئیس دستگاه قضا باشد بلکه رسانه ها باید با اعلان آن امنیت مفسدان را به خطر بیندازند و در غیر این صورت، قرار دادن این اسامی در جیب رئیس جمهور یا زبان رسانه ها هر دو غلط است. علاوه بر این باید پرسید که آیا رئیس جمهور در خصوص پرونده فرزند یکی از گردن کلفت ها هم همین نظر را دارد؟ چرا رئیس جمهور هم مانند رسانه ها و برخی از نمایندگان مجلس، مطالبه نمی کند تا دادگاه این فرزند گردن کلفت که برخی از تخلفات او مربوط به بیست سال قبل است هر چه سریعتر برگزار شود؟ چرا دستگاه قضا برای رسیدگی به این پرونده در فشار قرار می گیرد و حتی پدر این مفسد بزرگ سیاسی و اقتصادی برای جلوگیری از دادگاه فرزندش که آن را دادگاه خودش می داند، تهدید به اعتراض عمومی می کند و البته دستگاه قضا نشان داده که قصد رسیدگی به این پرونده بزرگ اقتصادی، سیاسی و امنیتی را دارد و از این تهدیدات باکی ندارد، اما چرا آقای روحانی مطالبه ای در این خصوص ندارد.

آقای رئیس جمهور در فراز پایانی سخن خود، بر حمایت بیشتر از رسانه ها تأکید می کند در حالی که آزادترین فضا در دنیای پر از دروغ امروز، رسانه هایی هستند که در جمهوری اسلامی فعالیت می کنند و البته بر اساس هر عقلی، رسانه هایی که قانون را نقض می کنند باید از امنیت برخوردار نباشند. وی در ادامه می گوید: به خاطر وجود مشکلات فراوان باید قاعده تحول تدریجی اجتماعی را مد نظر قرار داد. متاسفانه از این سخن، بوی خوبی به مشام نمی رسد چرا که این سخن یادآور ادبیات فشار از پایین، چانه زنی از بالاست که در این کشور یکبار بواسطه مشاوران آقای خاتمی اجرا شد اما تنها نتیجه ای که داشت خاتمی را با خود به ته چاه برد.

آقای روحانی از همه اینها که بگذریم، فکر نمی کنید مواضع امروز شما با مواضع سال های گذشته تان در تعارض است؟ لطفا فکری برای حل این تعارض کنید.

به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری فارس، 200 نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی صبح امروز یکشنبه خانه ملت با امضای بیانیه‌ای درباره مذاکرات هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران با 1+5، از تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای خواستند قدرتمندانه، از عزت و اقتدار ایران اسلامی که حاصل 35 سال مقاومت قهرمانانه ملت بزرگ ایران است، دفاع کند.

متن کامل این بیانیه که ضرغام صادقی عضو هیأت رئیسه مجلس آن را قرائت کرد، به شرح ذیل است:

مجلس به عنوان خاستگاه ملت ایران در تأمین حقوق کامل هسته‌ای بر موارد ذیل پای می‌فشارد و از تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای می‌خواهد در استمرار مذاکرات هسته‌ای موارد ذیل را مد نظر قرارداده و قدرتمندانه از عزت و اقتدار ایران اسلامی که حاصل 35 سال مقاومت قهرمانانه ملت ایران است،‌ دفاع کنند:

1- لغو کامل تحریم‌ها اعم از هسته‌ای و غیر آن بلافاصله پس از انجام توافق که رئیس‌جمهور محترم نیز بارها بر آن تأکید کردند.

2- استیفای کامل حقوق هسته‌ای ایران شامل توسعه و ارتقای چرخه سوخت هسته‌ای در حوزه تأمین و تولید سوخت مورد نیاز تأسیسات هسته‌ای تا حد خودکفایی به شکل واقعی و تأمین‌کننده نیاز به حق کشور برای تأمین سوخت مورد نیاز نیروگاه هسته‌ای بوشهر در سقف زمانی پنج سال و استمرار آن تا تأمین 20 هزار مگاوات برق هسته‌ای بر اساس قانون مصوب 1384 مجلس شورای اسلامی

3- عدم پذیرش هرگونه محدودیت در تحقیق و توسعه غنی‌سازی و سایر فعالیت‌های مرتبط با چرخه سوخت هسته‌ای و نیز در مکان، حجم و ذخایر مواد غنی‌شده مورد نیاز در کشور

4- منع هرگونه بازرسی، نظارت و همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی فراتر از توافقنامه پادمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای

5- حفظ ماهیت و فعالیت مرتبط با بهره‌برداری از رآکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک حداکثر در بازه زمانی 2 سال و استمرار بهره‌برداری از تأسیسات هسته‌ای فردو با حفظ امکان تأمین سوخت مورد نیاز رآکتور تحقیقاتی و کاربردی در عرصه های پزشکی، کشاورزی، صنعتی و سایر موارد صلح‌آمیز.

انتهای پیام/