آقای رفسنجانی چندی پیش وضعیت کشور را بحرانی اعلام کردند و اخیرا هم بعد از ارتحال حضرت آیت الله مشکینی با یک درجه تعدیل شرایط را ویژه نامیدند . ظاهرا ملاقاتهای سران استکبار موجب واهمه ایشان شده و تشخیص دادند بمنظور برون رفت از خطر احتمالی ! شرایط خاصی در کشور حاکم شود .
ملاقات سران آمریکا و انگلیس و یا تسلیح کشورهای عربی چیز تازه ای نیست  که موجب ترس مسئولین کشور شود . سران استکبار هرازچندگاهی با هم دیدارهایی دارند و در همه این ملاقاتها موضوع ایران و مقابله با انقلاب اسلامی و نیز گسترش اسلامخواهی بخش ثابت گفتگوی آنهاست و تا به حال هم با همه ترفندهایی که بکار بردند نتوانستند از رشد و توسعه ایران اسلامی جلوگیری کنند .
تسلیح کشورهای عربی حوزه خلیج فارس هم برای نجات کارخانه های اسلحه سازی آمریکاست و کشور ما از قدرتمند شدن کشورهای اسلامی ترسی ندارد و آنها را تهدیدی برای خود نمی داند .
پس علت نگرانی آقای رفسنجانی چیست ؟ و چرا در این موقعیت این سخن را بر زبان می راند ؟ ایشان در بخشی از سخنانشان گفتند که باید با اتحاد در داخل و سیاست مدبرانه و حفظ دوستی با کشورهای همسایه که دستاورد دولت ایشان هست کشور را از این شرایط به سلامت گذر داد .
اینکه باید در داخل کشور اتحاد تقویت شود سخن سنجیده ای هست ولی چه کسانی باید وحدت را تقویت کنند؟! بهتر است ایشان این توصیه را به دوستان خود که تخریب دولت اسلامی را در دستورکار خود دارند بکنند و آنان را از ضربه زدن به نظام اسلامی و همراهی با دشمنان کشور برحذر دارند.
کشورهای عربی هم متاسفانه سرسپرده همان استکبارند و سیاستهای آنها را دنبال می کنند . تا به حال ما آنان را همراهی کردیم و در برابر دشمنی آنان چه در زمان جنگ تحمیلی و یا بعد از آن نرمش نشان دادیم ولی آنچنانکه شایسته بود از همکاری آنها برخوردار نبودیم . گرچه سیاست نظام مدارا با کشورهای اسلامی هست ولی اینکه مدارا با آنها ما را از خطر می رهاند ایده غلطی هست .
ایشان از دولت خواسته تا افراد انقلابی را کنار نگذارد و از تجربیات آنها در اداره امور کشور بهره ببرد .
فکر کنم این سخن ایشان بی انصافی است چراکه دولت از همه توان مسئولین برای پیشبرد اهداف نظام استفاده می کند ولی اگر افرادی بخواهند با ایده ها و نظریات خود اهداف جناحی خود را پیش ببرند نباید انتظار داشته باشند تا دولت مصالح نظام را قربانی منافع جناحی آنها بکند .
موضوع دیگری که می خواهم با آن بپردازم سفرهای اخیر آقای خاتمی به شهرهای مختلف هست .
برای هرکارشناس و تحلیلگر سیاسی مشخص است که این سفرها در راستای تبلیغات برای انتخابات مجلس هست . اگر هدفی غیر از این داشت چرا حالا ایشان به فکر تجدید دیدار با مردم افتادند ؟! چرا آن هشت سالی که دولت دستشان بود به مردم سر نزدند و از مشکلات و آلام آنان پرس و جو نکردند.
ارتباط سفرهای خارجی ایشان با سفرهای داخلی در چیست؟ ایشان و دوم خردادی ها که به کل رابطه شان را با مسجد و منبر بریده بودند . چه شده که یادشان افتاده میلاد ائمه را جشن بگیرند ؟!
عجیب تر از آن ماموریت جدید دینی! مراجع تقلید به ایشان برای جلوگیری از تخریب عتبات عالیات هست که سایتهای وابسته به جریان دوم خرداد آن را در بوق و سرنا کردند در حالیکه مراجع عظام این چنین ماموریتی را تکذیب کردند .
به نظر شما چه ارتباطی بین ماموریت دینی ! و سفرهای داخلی آقای خاتمی آنهم از نوع مذهبی اش وجود دارد ؟ 
سخنان آقای رفسنجانی و اقدامات اخیر آقای خاتمی و هیاهوی رسانه های وابسته را درکنار هم قرار دهید و ببینید اینها به نفع نظام قدم برمی دارند و یا منافع حزبی و جناحی ؟! و شاید هم منافع خود را در پوشش منافع و مصالح نظام دنبال می کنند .
اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر / یاعلی