الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایت امیرالمومنین علی علیه السلام
روحیهى تهاجم در مقابلهى با زورگویان بینالمللى. یک وقت هست که زورگویان بینالمللى مىآیند و میگویند که آقا شما فلان کار را کردهاید و ما رفع و رجوع مىکنیم و نه واللَّه، نه باللَّه...؛ ولى یک وقت هست که تهاجمش، تهاجم زورگویانه است؛ بهترین دفاع در چنین مواقعى هجوم است. زورگویان بینالمللى، نقاط ضعف زیادى دارند: جنایت میکنند، فساد میکنند، به حقوق بشر تجاوز میکنند، به حقوق ملتها تعدى میکنند، انسانها را لگدمال میکنند و همهى کارهاى زشت را انجام میدهند؛ آخر هم طلبگار همهاند! خب، نقاط ضعفشان، با حالت تهاجمى و با حالت طلبگارى، گفته و بیان بشود. اینجور نیست که ما براى تهاجمات سیاسى بینالمللى، بخواهیم پاسخ پیدا کنیم. یک وقتى از بنده - سالهاى اوایل - میپرسیدند که آقا، شما در مقابل این حرف چه جوابى دارید؟ میگفتم ما جواب نداریم؛ ما ادعا داریم و مدعى اینها هستیم؛ در قضیهى زن مدعى هستیم؛ در قضیهى حقوق بشر مدعى هستیم؛ در قضایاى حقوق اساسى انسانها مدعى هستیم. ما مدعى اینها هستیم؛ ما در مقام پاسخگویى نیستیم. چرا باید سوال بکنند تا کسى مجبور باشد پاسخ بدهد؟ آنها بىجا میکنند سؤال و ادعا میکنند. این روحیه، روحیهى خوبى است؛ روحیهى انقلاب این است؛ این است که حقیقت را روشن و درخشان میکند.
گفتمان عمومى دولت اینهاست؛ به طور خلاصه: زندهکردن و بازسازى برخى خصوصیات جوهرى انقلاب و منطق امام؛ و مقابلهى با کسانى که میخواستند این ارزشها و این مفاهیم اساسى را منسوخ کنند، یا از بین ببرند، یا ادعا میکردند که منسوخ شده و از بین رفته؛ این چیز باارزشى است. این خصوصیت دوم و امتیاز دومى است که در این دولت هست.
امتیاز سوم هم روحیهى مردمى و خاکى این دولت است؛ این هم خیلى باارزش است؛ این را قدر بدانید. شما امتیازتان به تشخص ظاهرى و شکل و قیافه نیست؛ امتیازتان به همین است که خودتان را با مردم همسطح کنید، به شکل مردم و در میان مردم باشید، با مردم تماس بگیرید، با آنها انس پیدا کنید، از آنها بشنوید. این امتیاز بزرگى است و در شما هست؛ آن را حفظ کنید و نگه دارید.
سادهزیستى - بخصوص در خود آقاى رئیسجمهور - خوب و برجسته است و چیز باارزشى است؛ در مسئولین هم - کما بیش؛ یک جایى کمتر، یک جایى بیشتر - بحمداللَّه هست. سادهزیستى چیز بسیار باارزشى است. ما اگر بخواهیم تجمل و اشرافیگرى و اسراف و زیادهروى را - که واقعاً بلاى بزرگى است - از جامعهمان ریشهکن کنیم، با حرف و گفتن نمیشود؛ که از یک طرف بگوئیم و از طرف دیگر مردم نگاه کنند و ببینند عملمان جور دیگر است! باید عمل کنیم. عمل ما بایستى مؤید و دلیل و شاهد بر حرفهاى ما باشد تا اینکه اثر بکند. این خوشبختانه هست. فاصلهتان را با طبقات ضعیف کم کردهاید و کم نگه دارید و هر چه که ممکن است آن را کمتر کنید. این سهتا خصوصیت و امتیاز است.
«من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق». این وظیفهى بنده هم هست، وظیفهى همه هم هست. اگر چنانچه این خصوصیات را در مجموعهى دولت کنونى قدردانى نکنیم و تشکر نکنیم، طبعاً خدا را خوش نمىآید. خداى متعال دوست دارد که از کارهاى خوب افراد تشکر بشود، قدردانى بشود و سپاسگزارى بشود. وظیفهى بنده هم این است که قدردانى کنم و به خاطر همین خصوصیات، از دولت حمایت کنم. البته حمایت از دولت، مخصوص این دولت نیست؛ بنده همیشه از دولتها حمایت کردهام؛ امام هم (رضوان اللَّه تعالى علیه) در هر برههاى، از دولتها و رؤساى قوهى مجریه و مسئولین دولتى حمایت میکردند. دلیلش هم واضح است. چون عمدهى بار ادارهى مدیریت کشور بر عهدهى قوهى مجریه است و نظام باید از قوهى مجریه، از رئیسجمهور، از مسئولین و از وزرا، حمایت کند. امام هم حمایت میکردند؛ بنده هم در دورههاى گذشته همیشه حمایت میکردم. منتها خب، این خصوصیاتى که عرض کردیم، موجب بشود که انسان گرمتر حمایت کند و در این قدردانى و حمایت، دلگرمتر اقدام کند.
یک مسئله هم - که مسئلهى آخر باشد که عرض میکنیم - مسئلهى انتقاد و تخریب است. مرز انتقاد و تخریب چیست؟ تخریب بکنند و اسمش را بگذارند انتقاد؛ یا از ما انتقاد بشود و ما تلقىِ تخریب از آن داشته باشیم. خب، باید مشخص بشود تخریب کدام است و انتقاد کدام است. معناى انتقاد آن ارزشیابىِ منصفانهاى است که یک آدم کارشناس میکند؛ نقادى همین است دیگر. وقتى شما طلا را میبرید پیش یک زرگر که نقادى کند، او میگوید که آقا! این عیارش بیست است؛ یعنى عیار بیست را قبول میکند؛ حالا از بیست و چهار عیار - که طلاى خالص است - چهار عیار کم است. این شد نقادى. البته زرگر هم هست و وسیلهى نقادى را هم دارد. اما اگر چنانچه طلا را بردید مثلاً پیش یک آهنگر و او یک نگاهى کرد و آن را انداخت و گفت: آقا! اینکه چیزى نیست! این اسمش نقادى نیست. اولاً اصل طلا بودن این، انکار شده. خب، بالاخره مرد حسابى! حالا عیار بیست و چهار ندارد، عیار بیست که دارد؛ این را قبول کن! ثانیاً: شما که اهل این کار و آشناى این کار نیستى!
آدم متأسفانه مىبیند چیزهایى که به نام انتقاد از دولت و نقادى دولت، امروز گفته میشود، شکل همین تخریب را دارد: یعنى انکار امتیازات، قبول نکردن برجستگیها و کارهاى خوب، و درشت کردن و برجسته کردن ضعفها. خب بله، ضعف هست. هر دولتى بالاخره ضعف دارد؛ انسانها ضعف دارند دیگر؛ ضعفها را بگویند، قوّتها را بگویند. جمعبندىِ کار یک دولت، آن وقتى است که ضعفها و قوّتها را منصفانه پهلوى همدیگر قرار بدهند؛ آن وقت میشود جمعبندى کرد. نه اینکه بیایند یکسره بنا کنند به بدگویى کردن و انکار کردن همهى خصوصیات. بنده سهتا نقطهى اصلى را - حالا بیش از این نقاط وجود دارد - در اول عرایضم گفتم. خب این سه چیز را بگویند - آنچه که در زمینهى روحیهى دولت و گفتمان اساسىِ دولت هست، آنچه در زمینهى نوع عملکرد دولت هست، آنى که در زمینهى خلقیات دولتىِ مجموعهى دستاندرکار هست - بعد بگویند بله، آنجا هم فلان کار ضعف دارد؛ این اشکالى ندارد. این را با گوش جان بایستى شنید و پذیرفت. اما اینها نباید با بىملاحظهگى، ندیده گرفتن و بىاعتنایى کردن و حتّى بعضى از نقاط قوّت را به عنوان نقطهى ضعف معرفى کردن، همراه باشد.
ما امروز در مقابلهى با استکبار، در سیاست خارجى زبانمان زبانِ طلبگارى، عزت، اقتدار معنوى و اقتدار ملى است؛ آن وقت بعضى بیایند همین را به عنوان نقطهى ضعف وانمود کنند که نه آقا! شما کارى کردهاید که فلان دولتها از شما خوششان نیاید. خب، معلوم است که خوششان نمىآید. فلان دولتها آن وقتى خوششان مىآید که انسان تملق آنها را بگوید و حرفهاى آنها را به عنوان حرفهاى برتر ذکر بکند؛ خودش را کوچک کند و از حرفهاى خودش و حرفهاى انقلاب عقبنشینى کند؛ آن وقت آنها خیلى خوششان مىآید! انتقاد خوب است، تخریب بد است؛ انتقاد خدمت است، تخریب خیانت است؛ نه خیانت به دولت، بلکه خیانت به نظام و خیانت به کشور است. نباید تخریب بکنند، انتقاد بکنند. "
اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر / یا علی ع
بسم
الله الرحمن الرحیم
الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایت امیرالمومنین علی علیه السلام
بدنبال اعدام
دو تروریست خون آشام عضو گروهک آمریکایی ریگی(جندالشیطان) که با حمایتهای مالی و
رسانه ای استکبار جهانی مدتیست امنیت مردم شرق کشور را برهم زده و همچنان دست به
جنایت و خون ریزی می زند ، تعدادی از وبلاگهای همسو با این جریان خون آشام و به
بهانه های واهی نظام اسلامی را تخریب و تخطئه می کنند .
گفتنی است که
دو نفر بنامهای مهرنهاد و طاهری به اتهام جنگ مسلحانه اعدام شدند که مدعیان دروغین
حقوق بشر فقط از مهرنهاد (قصاب قلم به دست) حمایت می کنند که این خود دلیل دروغین
بودن ادعای نخ نمایشان است .
جهت اطلاع
دوستان باید عرض کنم که مهر نهاد از سال 84 وبلاگ نویسی را شروع کرده و با توجه به
رویه ضد اسلامی و تفرقه افکنانه ای که در پیش گرفته بود مورد توجه گروهک ریگی قرار
گرفته و با حمایت مالی آنها گروهک تروریستی " الجهاد " را در سال 85 در
داخل کشوربمنظور ایجاد رعب و وحشت با توسل به گروگانگیری و قتل و غارت تشکیل داده
و با فریب جوانان بلوچ و با خط گیری از آنطرف مرزها ، خون شیعیان را مباه دانسته و
بر همین اعتقاد ، همانند سلف خود(جندالشیطان) مردم بیگناه را قتل عام می کرده است
که در حین خروج از مرز بهمراه نیروهایش توسط سربازان گمنام امام زمان (عج) دستگیر
و پس از محاکمه و اعتراف به جنایات خود بعنوان مفسد فی الارض به اعدام محکوم شدند
.
سئوال
اینجاست که :
1. این وبلاگ
نویسان بشر دوست !!! چرا فقط از مهرنهاد حمایت می کنند و با آن یکی دیگرکاری
ندارند مگر طاهری بشر! نیست؟
2. اینان که
از اعمال خشونت بدشان می آید چرا وقتی که مهرنهاد در پوشش یک وبلاگ نویس مردم را
می کشت و بر این عمل ننگین خود افتخار می کرد به او اعتراض نکردند و از اعمال
خشونت توسط وی جلوگیری نکردند؟
3. اگر یک
تروریست در پوشش خبرنگار آدم بکشد نباید دستگیر و مجازات شود؟
4. آنانی که
آزادی غربیها را همیشه به رخ ما می کشند در برابر جنایات آمریکا و اروپا در
افغانستان و عراق و بوسنی و... چه جوابی دارند بدهند؟
5. تعدادی
ادعا می کنند که مهرنهاد باید در ملاعام محاکمه می شد . کجای دنیا تروریستها را
محاکمه علنی می کنند؟ در گوانتانامو هزاران نفر از مردم کشورهای اسلامی به اتهام
واهی دستگیر و بدون محاکمه زیر شکنجه در اسارت می برند تا جائیکه صلیب سرخ جهانی
هم به آنها دسترسی ندارد . این بشر دوستان!!! تا بحال چند مقاله در محکومیت اعمال
ضدانسانی آمریکا نوشته اند؟
6. آنانیکه
از اعدام بدشان می آید آیا راه حل بهتری برای مجازات جنایتکاران سراغ دارند ؟ و
اگر یکی از اعضای خانواده شان توسط همین تروریستها کشته شود بازهم از اعدام بدشان
خواهد آمد؟!
7. آنهایی که
ادعا می کنند که جنایتکاران در اثر جنون آنی آدم می کشند یا خودشان را گول می زنند
و یا شعور مردم را به بازی گرفته اند . کسیکه گروهی را تاسیس می کند ، تعدادی جوان
را جذب گروه خود کرده و بطور منظم با جند الشیطان در ارتباط بوده و برای آموزش خود
و نیروهایش به مقر آنها در آنسوی مرزها می رود جنون آنی دارد؟ و یا با برنامه ریزی
آدم می کشد ؟ مغلطه کاری هم حدی دارد .
8. بعضی ها
شرایط اجتماع را عامل اصلی تروریست شدن تروریستها می پندارند . همه جوانان در یک
شهر و استان تحت شرایط یکسان زندگی می کنند پس با این حساب باید همه جوانان
تروریست شوند!؟ هیچ فکر کردید چرا کشور ما دستخوش این چنین حوادثی هست و از شرق و
غرب مجبوریم با تروریستها مبارزه کنیم ؟ اینها پول و سلاح و مهمات را از کجا بدست
می آورند ؟ چه کسانی به آنان آموزشهای نظامی می دهد؟ چگونه تغذیه می شوند و حقوق
ماهیانه نیروهایشان را از کجا می آورند ؟ آیا یک فرد عادی می تواند بدون حمایت
نظام استکباری اینچنین کارهای را بکند؟
9. متاسفانه
بعضی ها که با نظام اسلامی عناد دارند از هر فرصتی برای ضربه زدن به آن استفاده می
کنند اگر شده با حمایت از خون آشامان ، گرچه در باطن به گفته خود ایمان ندارند .
... و
سئوالات دیگری که بدون جواب مانده
واما تعدادی
از وبلاگ نویسان مسلمان برای جلوگیری و مقابله با القائات و شبهه های غیر منطقی ، جنبشی را
راه انداختند به نام "قصابان قلم به دست " که لوگوی آن در پایگاه وبلاگ نویسان ارزشی درج شده و
کسانیکه یادداشتی در این رابطه بنویسند در باکس مربوطه لینک می شود .
دوستانیکه
مقاله ای نوشته ویا خواهند نوشت بمنظور انعکاس نظرات و دیدگاهایشان آدرس مقاله را
به آدرس امیل پایگاه (p.w.arzeshi@gmail.com ) ارسال
نمایند .
